Байрны шатны доор нялх хүүхдийн тэрэг тавих алгын чинээ зай байх. Япон газрын бүх юм овор хэмжээ жижиг, орон зай бага. Тэднийх зээгийнхээ тэргийг тэнд тавидаг юм. Угаасаа ч хүүхэдтэй айл бүхэн гадаа шатны доод зайд тавих учиртай. Гэртээ оруулаад тавих газар олдохгүй. Энэ газар хүүхдийн тэрэг, дугуй гэсэн тиймэрхүү юм бүгд гадаа. Бат гэнэт дургүй нь хүрэв. Юунд? Хөршийн авгай Кимура танайх хүүхдийн тэргээ тэнд тавьж болохгүй гэж гадуурхах ааш гаргасныг дуулаад тэр. Ядаж байхад нөхрийнх нь ааш муутай гэж. Өөд өөдөөсөө харсан хөрш ч өглөө таарахад мэндлэхгүй. Эхлээд овоо түрүүлээд мэндлэдэг байснаа сүүлдээ адилхан хараагүй юм шиг өнгөрнө. Тэр яахав дээ, эр хүн байж эм хүн шиг өөдгүй зантай юмнууд байж л байдаг гэж уучлах. Харин ганцхан юманд голоосоо дургүй нь хүрнэ. “Яахаараа хаа нэг ирдэг хайрцагтай загас тавихын төлөө нялх амьтны тэргийг тээршаадаг байна? Ер нь хаана ч тависан яадагийн? Яахаараа биднийг адлаад байгаа юм бэ, яадгийн би хэлнэ гэж оволзоход эхнэр нь хэрэггүй ээ “зөөлөн нь хатуугаа иддэг юм өвгөн минь” гэж нэг их цэцэн үг хэлээд дарж авах. Бодохоос л уур нь хүрнэ. Уур хүрэхийн учир нь тэднийх нэг машины газар дээр хоёр машин тавидагт байгаа юм. Бас хөөрхөн зальтай. Япон хүнд бас ийм заль байна аа гэж гайхах. Нөхөр нь машиныхаа хамрыг эхнэрийнхээ машины бөгсөнд тулгаж тависан нь үнээ үнэрлэх бух лугаа харагдах нь инээдтэй ч нэг машины мөнгө төлсөн газар хоёр машин тавичихаад нэг муу хүүхдийн тэрэг болохоор байх ёстой газраа яагаад байж болдоггүй байнаа гэж бодохоос, машиныг нь харах болгонд дургүй нь хүрнэ. “Хаа газрын хүүхнүүдийн ааш адилхан миний өвгөн тайван бай” гэж хань нь түүнийг аргадах. Гал дээр гарсан зээгийн төлөө галзуу авгайтай тулахаас ч буцахгүй янзтай. Хаа газрын хүний аашаа гэж.