А.Эрдэнэ-Очир: "ЗУНЫ ШӨНӨ"

Хөнжлөө бага зэрэг яраад
Хөлийг нь салхи шүргээд
Айлын бүсгүй гадаа унтана
Цэнхэр амьсгал салхиар надад ирээд
Цээж нь жаахан товойж харагдаад
Айлын бүсгүй гадаа унтана 

Б.Лхагвасүрэн: "ЗУНЫ ИХ ҮД"

Тээрсэн нохой гэрийн сүүдэрт
Тэнийлгэсэн арьс шиг сунайна
Саамандаа цохиулсан унага
Сагагаа эрүүлэн унтана
Нумын бөгтрөг шиг майга хөлтэй хүүхэд
Нүцгэн ходоогоо гарган зогсоно
Хоёр хөлөн дундуур нь 
Холоо саахалтын гурван гэр харагдана
Саяхан эндээс айрганд халамцсан эр
Солгой хоолойгоор "ар хөвч" дуулан бүдгэрнэ
Аяын салхи, адууны салхи хоёрын сэвэлзээнд
Ааруул дээрх элээний үргээлгэ дэрвэнэ
Манхны оройгоос
Шар утаа савсаж
Майхны баадангаас
Даалимбаны хиншүү ханхална
Оодонгийн улаан тугалнууд
"Огинскийн полонез" бүжиглэнэ.

Э.Хархүү: "НОГООН ЗУН"

Морьдын туурай нэл ногоон
Монголын минь зун цэл ногоон
Хуурай аргалгүй нов ногоон
Худгийн ус л цэв хүйтэн.
Цэнхэр хүмүүл шүүс дуслах халаг
Цээлийн нуур дуу аялах халаг
Оонын зоо улаа шаргалтана
Орчлонгийн гоо ухаан саруулсгана
Хүрэн элээ шон дээр зүүрмэглэнэ
Хөгшин халтар сүүдэрт нойрмоглоно
Хултай айраг үсчин шуугина
Хувинтай тараг өөдөө сагана
Ботгоны хошуу нов ногоон
Босгын хөв дүв дүүрэн
Хунгийн дуунд нулимс алдуурна
Хуурын эгшигэнд уулс мансуурна
Атан тэмээнд сүмбэн ширээ
Аргалын зоо хамбан ухаа
Хонины хоргол нов ногоон
Хоолны дэрс морь далдрам
Гүвээ толгод ногоорон дүнсийнэ
Гүүний дэлэн дорхноо чинэнэ
Агар хувинд саам хөөсрөөстэй
Айлын бүсгүй цангинасан инээдтэй
Цагаан гэрийн хаяа шуулттай
Цавьдар хээрийн жолоо сойлттой
Морьдын туурай нэл ногоон
Монголын зун цэл ногоон